Klaus Mäkelä leidt Ravel, Bartók en Connesson bij het Concertgebouworkest

Ivan Podyomov en Emily Beynon

Klaus Mäkelä nodigt je uit om je oren als ogen te gebruiken. Maurice Ravel, een meester in ‘visueel’ componeren, kon exotische oorden en sprookjessferen haarscherp neerzetten. In het weinig gespeelde orkestminiatuur Shéhérazade is dat de wereld van Duizend-en-één-nacht. Ravels landgenoot Guillaume Connesson is een eigentijdse klankmagiër. Zijn stukken klinken bijna filmisch, mede door de extreem verfijnde, aan Ravel verwante orkestratiekunst. Naast zijn recente hoboconcert Les belles heures, met Ivan Podyomov als solist, klinkt een gloednieuw fluitconcert dat hij speciaal componeerde voor het Concertgebouworkest en solofluitiste Emily Beynon. Een prachtkans om zelf te ontdekken waarom zijn opwindende muziek bij zo’n breed publiek aanslaat.

Béla Bartók

Tegenover dit Franse raffinement staat Hongaarse horror van Béla Bartók. Met De wonderbaarlijke mandarijn maakte de componist de primitieve kant van de moderne beschaving hoorbaar. Het wrede sprookje klinkt nog altijd even opwindend en alarmerend als honderd jaar geleden.