Stéphane Denève brengt Gounods originele Faust

Menselijke opera, mét duivels en engelen

‘Uitgaande van de werken die ik vóór Faust schreef zou niemand een partituur als deze ook maar enigszins hebben kunnen vermoeden; niemand had het publiek erop voorbereid’, aldus componist Charles Gounod in zijn latere memoires. Ondanks alle duivels en engelen schiep hij een nieuwe, bijna realistische opera, waarin de Fransen – én al snel de Europeanen – zich konden herkennen. Het succes lag deels bij de bijzondere solisten. De titelrol Faust, een lyrische tenor, is een psychologisch-vocale karaktertekening van een gespleten persoonlijkheid. De beroemde juwelenaria van Marguérite, ‘Ah! je ris de me voir…’, is van een lyrisch-virtuoze schoonheid, maar Gounod wilde hier een grote, sterke stem zoals in een grand-opéra, dus vol karakter.

Faust bij de wereldpremière

Triomfen vierde de opera in een latere versie uit 1869, maar bij de wereldpremière in 1859 in Parijs klonk het werk heel anders. Dialogen in plaats van recitatieven bijvoorbeeld, en andere accenten bij de personages. De componist sleutelde lang en veel aan zijn opera zodat er geen echte oerversie bestaat, maar het is bijzonder om Faust in alle oorspronkelijke frisheid te horen.